BİTMEYEN BAHANELER
İçine doğduğumuz hayatı sevmek için bir ömür boyu neden arar dururuz, çoğu zaman. Oysaki sebep arayışına girmemiz doğuştan sahip olduğumuz bir tutkunun zaman içinde yitirilmesinden doğan bir neticedir.
Mışıl mışıl uyumak herkes için eşit olarak bahşedilmiş yegâne şeyken gülebilmek, güldürebilmek, sevmek, hayatımıza anlam katan sevdiklerimizin olması, her gecenin sabahında güne nefes alarak başladığımızı bilmek, çiçekler, böcekler, can dostları canlılar, havadaki bulut, yere düşen yağmur damlaları, gökkuşağı, denizin uçsuz bucaksız maviliği, güneşin sımsıcak kucaklayışı, gibi bir sürü neden vardır hayatı sevmemiz için ama sevmemek için doğmuş bir o kadar da insan vardır. Bu insanlar sevmek ve çaba göstermek için bir sebep bulamadığı gibi anne-baba ve kendisinden başka samimi kişilerin olmadığı düşüncesiyle hak ettikleri güzellikleri bulamayacağını düşünüp her şeyden vazgeçerler.
Oysaki hayatın bizden aldıklarının verdiklerinden daha fazla olması olağan bir durumdur. Yaşadığımız onca şeyden mutlu değilsek, dertler tükenmek bilmiyorsa, sevdiğimiz şeyler bir bir elimizden kayıp gidiyor keyif aldığımız şeyler artık bize yeterli gelmiyorsa, ülkemizde ve dünyada her gün ölümler çoğalırken ertesi gün un utuluyorsa işte bütün bunların hepsidir, hayatı sevmemek… Veya doğuştan fakir olan insanların yaşamak olduğu tek gerçektir. Onlar bile açlıklarını bastıracak yaşam nedenleri buluyorken, biz utanmayıp bize bahşedilen hayata burun kıvırıyoruz. Bu sanki biraz şımarıklığa giriyor gibi siz ne dersiniz?
Hayatımızı yaşanabilir kılmak aslında tamamen bizim elimizdedir. Olumsuz düşüncelerin beyninizi kemirmesine izin vermeyin. Hayatı sevmek için var olan birçok neden düştüğümüz tuzaklarla birlikte yok oluyor ve biz kaybettiğimizi zannedip hayatı sevmenin zorluğuna inanıyoruz. Böylece birçoğumuza yaşamdan nefret etmek daha kolay geliyor. Eğer yaşam enerjimizi artırmak için doğru adımlarla yol alırsak her şeyin daha güzel olacağının farkına varabiliriz, diye düşünüyorum. Bunun için öncelikle kendimize bakmalı, kendimizle barışık olmalı ve negatif enerjilerden kurtulmayı denemeliyiz. Sevdiklerimize sarılmalıyız, onlarla vakit geçirdiğimizde ruhumuza doğan mutluluğu hissedeceğimizden eminim. Yaşadığımız güzel anıları hatırladığımızda ise hayatın güzelliklerine doğru bir adım atmış oluruz. Maneviyatın bize kazandırdıkları hayatı sevmenin en asil yoludur. Sevgi ve saygı kazanmak gibi… Kaybettiklerimiz yüzünden hayatta karşılaştığımız zorluklar sayesinde her zamankinden daha güçlü hale geldiğimizi de unutmayalım. Eğer zorluklarla mücadele etmeseydik, şimdi olduğumuz kişi olamazdık. Geleceğe bakmak zor günlerde bizi ayağa kaldıracak güzel bir nedendir. Umudun olduğu yerde hayallerimiz hep bir adım öndedir. Tüm hayatımızı gözden geçirmeli, dünyayı değiştirmeden önce kendimizi değiştirmeyi denemeliyiz. Hayatı seviyorsak, tüm dünyayı değiştirmek zaten yine bizim elimizde.
Hayatı sevmenin bu saydıklarımdan daha çok nedeni var aslında. Fakat nedense hep bir şeyleri zorlaştırıyor, karmaşık hale getiriyoruz. Kendimizi adeta mutsuzluk çemberinin içine hapsedip sevdiklerimizi de kendimizle birlikte sürüklemekten çekinmiyoruz. Oysaki hayatı sevdiğimizde, enerjimizin pozitife doğru yöneldiğini ve farklılaştığımızı göreceğiz. Olumsuz düşüncelerden sıyrıldığımızda da depresif duygularımız kendiliğinden yok olacaktır.
Beceriksiz insanlardan olmayın! Yaş hep ileri doğru gider, yaşam beceriksizi insanlar ise hep yapayalnız kalır. Siz onlardan olmayın, sevgiyle kalın.
22 Nisan’da İstanbul/ İstinye’de doğdum. Liseyi BKÇL Lisesinde tamamladım. Halkla ilişkiler ve tanıtım bölümü mezunuyum. Ailemle birlikte Tekirdağ/ Çorlu’da ikamet ediyorum. “Her Şeye Dair Ne Varsa İçinde ve Aynur” adlı eserlerin “ Yeter Artık ve Yalnızlık adlı şarkıların da söz yazarıyım.
Eğitimlerim: Emre Kalcı ve Jale Demirdöğen den yazarlık eğitimi, Tiyatro üstadı sayın Ferdi Atuner den diksiyon eğitimi aldım.