VAH HALİMİZE
Son zamanlarda yapılan zamlar nedeniyle zirveye oynayan ekonomik kriz, bize koronavirüs salgınını bile unutturdu. “Bu salgından nasıl kurtulacağız*” diye düşünürken karnımızı nasıl doyuracağımızı düşünmeye başladık çoğumuz. Cepler boş pazar fileleri bomboş. Evde babasından çikolata bekleyen çocuk ne bilsin, babasının cebindeki deliği? İster tabii çocuk bu… Şeker de ister çikolata da.
Salgın sebebiyle iş gücünde aksamalar yaşandığı şu zor günlerde, satın alma gücü yeterince zayıfken her yerde karşımıza çıkan fahiş fiyatların altında kalmanın dayanılmaz zorluğu içinde debelenip duruyoruz. Hak mı, reva mı bu? Adalet zamların neresinde duruyor? Zengin yine zengin, olan hep fakire oluyor. Bir yanda Calvin Klein diğer yanda altı delik kundura. Bence Türkiye’de ilk olarak çözülmesi gereken mesele enflasyon. Yaşamımızı sürdürmeye çalışırken her şeye gelen bindirimler, artan vergiler nedeniyle elde avuçta hep sıfırdayız. Semt pazarlarında atılan bozulmuş meyve- sebzeleri toplayan vatandaşlarımızı görmek ise tüm umutları gitgide tüketiyor. Resmen tükenmişlik sendromu yaşıyoruz. Ülkemde aç gezen, evine ekmek götüremeyen, kasada ürün bırakmak zorunda kalan, parasızlık yüzünden hırsız olan veya girdiği kriz neticesinde çevresine saldırıp yaşamına son veren insanımı görmek istemiyorum. Diğer taraftan yetişen çocuklarımız ne olacak? Büyüyecek, okulu bitirecek, iş arayıp bulacak ya da bulamayacak, bulsa maaşı geçinmeye yetmeyecek sonra da aç kalacak hatta yuva bile kurmaya cesaret edemeyecek. Kimi ülkesinde kalıp geçim derdine ortak olacak kimi ailesinden ayrılmayı göze alıp başka ülkelere göç edecek. Böylece, doğduğum yer yerini doyduğum yerle değiştirecek. Oysaki ne acı geliyor kulağa insanın kendi ülkesini terk-i diyar eyleyip gurbette ekmek parası kazanmaya çalışması.
Yoksulluk oranının artmaya devam etmesi ne yazık ki az gelişmişliğin işaretidir ve bizler az gelişmiş bir ülkenin yorgun savaşçılarıyız. Yine de tüm kalbimle umut ediyorum ki bu kötü günler ve enflasyon bir an önce normale döner. Böylece, insanlarımızın cebindeki delik de kapanır.
22 Nisan’da İstanbul/ İstinye’de doğdum. Liseyi BKÇL Lisesinde tamamladım. Halkla ilişkiler ve tanıtım bölümü mezunuyum. Ailemle birlikte Tekirdağ/ Çorlu’da ikamet ediyorum. “Her Şeye Dair Ne Varsa İçinde ve Aynur” adlı eserlerin “ Yeter Artık ve Yalnızlık adlı şarkıların da söz yazarıyım.
Eğitimlerim: Emre Kalcı ve Jale Demirdöğen den yazarlık eğitimi, Tiyatro üstadı sayın Ferdi Atuner den diksiyon eğitimi aldım.